İZMİR RUHU

İzmir, bugünlerde yaşadığımız deprem acısıyla gündemde… Ancak, kentlilerin ortak acı karşısında birbirlerinin yaralarını sarıp sarmalamaları ile kalplerimizde tatil beldesinin ötesinde bir yer etti bile. ‘Yerli ve Milli’ tanımının pek makbul olduğu bu zamanda, gerçek yerli tanımının içini ‘gavurluğu’ ile doldurmakta…

Gavur kelimesini yazarken, bilgisayarım o yapay zekasıyla beni uyardı. Sözcüğün altını kırmızı ile çizerek kaba ve argo bir sözcük olduğunu belirtti. Oysa ‘gavur’ öylesine yakışıyor ki söz konusu İzmir olunca… Hele, bu kente ve simgelediği birlikte yaşama kültürüne düşman birilerinin ağzından çıkmışsa… İzmirliler gavurluğu övgü olarak kabul etmeliler, bence.

Kafeleri var İzmir’in… Sabaha kadar çay kahve ikram ettiler hemşehrilerine. Yazlıkçıları var, kentin. Depremzedelere hemen yazlıklarını açan… Belediye Başkanları bayağı ‘gavur’ mesela… Sabaha kadar depremde yıkılan yerleri gezdi; çorba, gevrek, boyoz dağıttı kendi elleriyle. Zaten bir boyozları var.

Bak, yapay zeka beni yine uyardı ! Bu boyoz da nereden çıktı? Ta, Sefarad yahudilerin getirdiği bir zenginlik… Öyle yapay zekanın, görünüşte bir şey olanların anlayabileceği bir tad değil… Stiv’in wördü nereden bilsin boyozu ? Sonra efeleri var. Topuklusu ile çarıklısı birlikte oynadı mı, düşman çatlatır.   Yıkılmakta olan  bir apartmanda, yaşlı komşusunun cılız imdat sesine içeriye tekrar giren ve komşusunu sırtında taşıyarak kurtaran yiğit genci var. Göçük altında iken en çok çizilen parmakları sebebiyle kemanını çalamamamaktan endişe eden delikanlı bir kızı var.

Deniz kültürü ile, birlikte yaşama sanatıyla, Levantenleri ve Sefaradları ile, şehri kuran Amazon Symrna’nın ruhu ile müsemma korkutan topuk tıkırtısıyla, Sarı paşasıyla, birlikte gülmesini de ağlamasını da bildiklerini, ‘bulundukları yer’ ile uyumlu ve ne kadar ‘zengin’ ruhta olduklarını gösterdiler tüm ülkeye.

Oysa, beyninin sadece amigdala kısmını kullananlara göre, işte bu gavur İzmir, zinanın başkenti… Yapay zekanın bile giremediği eğitim değmemiş cahillik ve kötülük birleşeninde her şey zina, her yer şehvet zaten…

İzmirliler hep beraber ağladıkları gibi, hep beraber gülecekler tekrar.  Belki bir rakı sofrasında, belki bir boyoz, gevrek tablasında, belki kordon boyunda bir ezan sesinde, belki zeybek oynarken kentin bir meydanında… Yeter ki düşmanın sadece eli silahlı işgalci olmadığını; demirden, çimentodan çalan müteahhitin de düşman, imar ‘barışı’ olarak sunulan planların asıl ‘savaş’ olduğunu hep hatırlasınlar.

Unuturlarsa zaten İzmir’in kızları var. Çırasını yakar adamın…

Zeynep Pelin ATAMAN

01.11.2020